Μετά από μία αρκετά μεγάλη παύση, είμαι ξανά εδώ !!!! Ζωντανή.... γι' αυτούς που τυχόν αναρωτιούνται τι έπαθα και βέβαια με πολύ ενέργεια, όρεξη και αγάπη!!!!!
Η απουσία μου " θεωρητικά" δικαιολογημένη καθώς ήμουν έγκυος και έφερα στον συναρπαστικό και απρόβλεπτο τούτο κόσμο μας, το πρώτο μας παιδάκι, οπότε όλη μου η προσοχή εκ των πραγμάτων στράφηκε εκεί!
Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη τους πρώτους σχεδόν έξι μήνες, όπως όλες οι εγκυούλες έτσι και εγώ απόλάμβανα τις βόλτες, τους καφέδες, την περιποίηση από τους δικούς μου ανθρώπους, την προετοιμασία για τον ερχομό του μπέμπη, κατι ξέχασα α ναι! το Φαγητοοοοό! αυτό ειδικά το απόλαυσα και το τίμησα πάρα πολύ..... φαίνετε άλλωστε και στην φωτογραφία !!!!!!
Σε όλο τον όγδοο λοιπόν αναγκάστηκα να κάνω ξάπλα καθώς άρχισαν και οι συσπάσεις! Ο μπόμπιρας βλέπετε βιαζόταν, είχε πάρει θέση και ήθελε να βγεί! Έτσι βρέθηκα όλον τον Ιούνιο σε έναν καναπέ να βλέπω τηλεόραση, ...καλά που ήταν και η Μενεγάκη που είχει γυρίσει από την γέννα της και όλα τα θέματα της αφορούσαν τα μωρά... να διαβάζω, να κοιτάω το ταβάνι, να δίνω εντολές σε όλους για τις προετοιμασίες ... άσε είχα γίνει ο φόβος και ο τρόμος...πολλά νεύρα... τα θυμάμαι τώρα και γελάω... οι άλλοι δεν νομίζω όμως !!! Παρένθεση ..... Τι σκαλώμα τρώμε στο πρώτο παιδάκι και τα θέλουμε όλα στην εν τέλεια και θεωρούμε απαραίτητα και αναγκαία ότι βλέπουμε σε site και μαγαζιά, που λέτε η μητέρα μου, τα έλεγε η γυναίκα.. Αντωνία μου είσαι υπερβολική! κι άλλα μου έλεγε.... αλλά ας κρατήσουμε το υπερβολική ... "τι θα τα κάνεις όλα αυτά ασε που τα μισά θα τα χρειαστείς στην πορεία καλύτερα δεν είναι νε έρθει το μπεμπέ, θα σου φέρουν και δώρα και βλέπεις τελικά τι χρειάζεσαι"... εγώ εκεί "όχι δεν ξέρεις εσύ, αυτά πρέπει Οπωσδήποτε να τα πάρω"!!!! κλείνω την παρένθεση... που είχα μείνει α ναι, να μην μπορώ να αλλάξω πλεύρο γιατί είχα βαρύνει κιόλας, είχαν ξεκίνησει οι πρώτες ζέστες και εγώ έσκαγα που δεν μπορούσα να βγώ μια βόλτα, χαρά Θεού έξω, ένιωθα εγκλωβισμένη... Μέσα σε όλα αύτα να σας υπενθυμίσω ότι εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν τα capital controls, υπήρχαν συνεχείς διαπραγματεύσεις για το αν θα πτωχέυσουμε ή όχι ... τα θυμάστε?... και εγώ όλη μέρα στην τηλεόραση μες το άγχος τι θα γίνει ...!!!!
Φτάνει ο καίρος για την επόμενη επίσκεψη του γιατρού αφού είχα κλείσει και την 36η εβδομάδα. Ο γιατρός μας διαβεβαίωσε ότι όλα πάνε καλά και ότι αφού μπήκα στον 9ο μήνα μπορώ σιγά σιγά να σηκωθώ και να αρχίσω να βγαίνω! Αυτά έγιναν Τρίτη 30 Ιουνίου !!
Μέχρι και την Παρασκεύη 3 Ιούλίου δεν βγήκα από το σπίτι, αφού είπε σιγά σιγά ο γιατρός, είπα και εγώ να δείξω χαρακτήρα και να κρατηθώ λίγο. Έλα όμως που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στις 5 Ιουλίου ήταν το δημοψίφισμα ... εγώ δεν μιλιόμουν δεν ξέρω τι με είχε πιάσει το είχα πάρει πολύ βαριά όλο το θέμα... "σε τι κόσμο θα φέρω το παιδί μου μες στην αβέβαιότητα , χωρίς μέλλον, χωρίς τίποτα" βλέπετε και οι ορμόνες ήταν στα ύψη. Οπότε κανονίσαμε με τον συζυγό μου να πάμε σε ένα φιλικό σπίτι το βράδυ μπας και ξεχαστώ εγώ και αλλάξω και παραστάσεις! Έκανα το μπάνιο μου, πιστολάκι τα μαλλιά μου, έβαψα τα νύχια μου, έβαλα κολώνια, βάφτηκα, ντύθηκα, ετοιμάστηκα λες και θα βγαίναμε για ποτό! στις 7 το απόγευμα εγώ ήμουν έτοιμη!!! 'Επρεπε ο σύζυγος μου να πάει και σούπερ μάρκετ αλλά επείδη έβρεχε περίμενε να σταματήσει και να ξεκινήσει. Μόλις με είδε έτοιμη και σημαιοστολισμένη, με λυπήθηκε και με πήρε και στο σουπερ μάρκετ μαζί του... καλά εγώ τρελή χαρά .. ένιωθα όπως παλιά που από απογευματινό καφέ το γυρνούσαμε σε μπύρα ή κρασί και το τραβάγαμε όσο πάει !!!
Στον δρόμο που λέτε είδαμε ένα ουράνιο τόξο, σύνηθες μετά από μια καλοκαιρινή μπόρα και μαλιστα περάσαμε από κάτω, εμένα αυτό όμως δεν μου άρεσε, καθότι ψιλό-προληπτική και λέω στον σύζυγο "αααα μήπως δεν έπρεπε έγκυος πράγμα να περάσουμε κάτω από το ουράνιο τόξο?" τέλος παντων ο σύζυγός μου με καθησύχασε αφού μου υπενθύμισε ότι το ουράνιο τόξο είναι καλός οιωνός , γιαυτό άλλωστε βγαίνει μετά την βροχή! Στο σούπερ μάρκετ βέβαια δεν έκανα τίποτα, μόνο αν τσούλησα λίγο το καρότσι έτσι για να θυμηθώ τα παλιά που λένε! και πλήρωσα στο ταμείο...Γυρίσαμε σπίτι και άρχισαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα, να πώ την αλήθεια σήκωσα 2 βαριά σχετικά αντικείμενα από κάτω και τα τοποθέτησα στον πάγκο, αλλά όλα καλά δεν ένιωσα καμιά ενόχληση.
Πάμε στο φιλικό σπίτι παραγγέλνουμε τα φαγητάκι μας, πίνω εγώ την μπυρίτσα μου χωρίς αλκόολ πάντα! συζητάμε και διακωμωδούμε την πολιτικη κατάσταση της χώρας μας και το τι θα ψηφίσουμε στο περιβόητο δημοψίφισμα! Περνούσαμε πολύ ωραία σε κάποια φάση βλέπω την ώρα είχε πάει 12 μου λέει ο σύζυγος μου αν είναι να φύγουμε σιγά σιγά για να πάω να ξεκουραστώ. Εκείνη την ώρα νιώθω κάτι κάτω αλλά όχι πόνο, σαν να άκουσα ενα πώμα να ανοίγει ( φλαπ ) μπα λέω η ίδεα μου είναι μάλλον πρέπει να παω τουαλέτα... Σηκώνομαι και μόλις μπάινω στην τουαλέτα νιώθω τα νεράαααα νεράαααα να τρέχουν!!! Σοκ!!!!!! Φωναζώ το χαρακτηριστικό Αποστόληηηηηηηηηηηηηηηηη έτσι λένε το σύζυγό μου!!! Και όλοι τρέχουνε πανικοβλητοί ...Πέρνουμε τον γιατρό μας, μας λεει να ξεκινήσουμε για την κλινική που είναι μια ώρα απόσταση από εκεί που μένουμε... και φεύγουμε για το σπίτι να πάρουμε την βαλίτσα, ήρθε και η φίλη μας μαζί για να υπάρχει και ένας ψύχραίμος στην παρέα!!!
Στην κλινική φτάσαμε στις 1 και κάτι την νύχτα, γρήγορα, χωρίς προβλήματα μιας και πόνους δεν είχα ακόμη. Με εξετάζουν διαστόλη 1. Μου βάζουν όρο και περιμένουμε ..... Στις 3 ξεκίνησαν οι πρώτοι πόνοι οι οποίοι ήταν ανεκτοί, στις 5 με ξαναελέγχουν διαστόλη 2, λέμε ώραία μεσημέρι θα γεννήσω... στις 5:30 μου κάνουν επισκληρίδιο παρόλου που άντεχα τους πόνους ακόμη. Στις 6:30 έρχονται να ελέγξουν και μας λένε ότι θα καλέσουν το γιατρό να έρθει γιατι έρχεται το μωρό και σε λίγο θα γεννήσω! Εγώ δεν το πίστεψα νόμιζα ότι μου χαιδεύουν τα αυτιά για να μου δώσουν κουράγιο, στις 7 ήρθε ό γιατρός μου!!!!!
"Είσαι έτοιμη ;;" με βλέπει και μου λέει γεννάμε, παλί εγώ νομίζω οτί γεννάμε οκ, αλλά σε καμιά ωρίτσα από τώρα..... ξαφνικά μαζεύεται κόσμος, μπαίνουν νοσοκόμες έρχεται η νεογνολόγος, έρχεται και η μαία, μου πιάνει το χέρι και αρχίζει να μου λέει πως να σπρώξω ... εγώ ατάραχη προσπαθώ να συνεργαστώ, με δεύτερες σκέψεις μέσα μου να λένε Παναγίτσα μου βοήθα !!!!!
Στις 7:20 βγήκε ο μπόμπιρας και ακούσαμε το κλάμα του!!! Απίστευτο συναίσθημα και για τους δύο μας καθώς ήταν και ο συζυγός μου μέσα στο δωμάτιο και παρακολουθούσε με αγωνία αλλά περισσότερο με δέος το θαύμα του ερχομού μιας καινούργιας ζωής... που είναι το αποτέλεσμα της αγάπης και της ενωσής δύο ανθρώπων !!! Όσες φορές και να το περιγράψω δεν μπορώ να βρώ κατάλληλες λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα μας!!!! Ευτυχία,Χαρά, Φως !!! Ηρθε ο δικός μας ήλιος που θα φωτίζει από εδώ και πέρα τις μέρες μας !!! Ένα τόσο δα μικρούλι πλασματάκι περιμένει την αγκάλια και τα χάδια μας!!! Υγεία και Αγάπη και πολλές πολλές αγκαλίτσες σε όλα τα μωράκια και για όλα τα μωράκια!!!!! Υπάρχουν ακόμη στιγμές που δεν το πιστεύω.. τον κοιτάω και λέω είναι δικός μας!!!! Είναι μαγικό !!!!!
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, Δόξα το Θεό !!!!! Εύχομαι σε όλες τις εγκυούλες καλή και έυκολη λευτεριά!!! Σε όλα τα κορίτσια που το επιθυμούν και το λαχταρούν εύχομαι ολόψυχα να το ζήσουν και να απόλαυσουν αυτό το υπέροχο ταξίδι της εγκυμοσύνης...μέχρι την γέννα!!!
Παρένθεση.... Τελικά το ουράνιο τόξο δεν ήταν τυχαίο...επίσης σε όλη την εγκυμόσύνη έλεγα πως θέλω να πάω περιποιημένη στην κλινική αλλά δεν θα μπορέσω γιατί εκείνη την ώρα ξαφνικά τι να πρώτο κάνω θα φύγω όπως είμαι ....μάλλον είχα κάποιο προαίσθημα πώς να το έξηγήσω αλλιώς!!!
Μόλις ξύπνησε ο μπόμπιρας ... οπότε στο δέυτερο μέρος θα αναλύσω το πώς έφτασα μέχρι το σήμερα και ξεκίνησα να σας ξαναγράφω!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου